~~ Za Kurtyną ~~ - wiersz

Muzyka gra,

Scena otwarta,

Światła jak zorza roświetlają parkiet.

Iluzja świata, AKCJA!

Ujęcie Pierwsze,

Kurtyna zakryta, mrok.

Ujęcie Drugie,

Kurtyna w mroku spowita.

Czyżby ktoś usnął i zapomniał ją odkryć ?

Ujęcie Trzecie,

Kamera zgasła,

Taśmy koniec,

Filmu już nie będzie 

Już nikt nie nagra jej życia 

W zapomnieniu, w mroku.

Kiedy świat tańczył, 

Ona się ukrywała.

Nikt nie wyciągnął jej na scenie.

Skryła się za kurtyną dnia codziennego.

Zapomniana, rozpaczona w łzach swoich utonęła.

W bólu, cierpieniu, rozpaczy.

Nikt już jej nie pozna nie zapamięta.

Ziemia jej prochy pochłania.

A ty odważysz się wyjść zza kurtyny? 

Czy będziesz się nadal bał swojego życia,

Świata i zostaniesz w mroku,

Bo tak łatwiej, bo nikt mnie nie widzi.

Zostaniesz zapomniany,

Jedynie ziemia będzie pamiętała,

Twoją trumnę z mizernym krzyżykiem. 

Gdy trzykrotnie kur zapieje, 

Ty się spóźnisz, aby zmienić to co nazywasz ŻYCIEM.