szczęśliwe siodełko - wiersz

idę ulicą chlapiąco - błocką

czerwone szpilki

dźgają nieboskłon

co spadł na ziemię

w kałuży lustro

pod mokrą bluzką

chłód mnie oblepia

tuszem spływają

deszczowe rzeki

w dekoldu ujście

paruje asfalt

smolnym oddechem

drga świat rozmyty

wodną paletą

w wionennym deszczu

z wylęgłych listków 

słoneczne złoto

spija w niepamięć 

krople wilgoci

w ciepłą przelotność

"nic nie padało" 

spręzyn suchością

skrzypi siodełko 

pani sąsiadki

w pośladków sprośność