Do X... - wiersz

Fortepian w oddali gra.

W mym sercu lodowa kra.

Zapach mięty w powietrzu płynie.

Śpiewam, lecz głos mój ginie.

Stajesz przede mną, kusisz spojrzeniem.

Zaszczyć mnie dzisiaj choć jednym tchnieniem.

W ustach smak cynamonu czuję.

Marzę o Tobie, me serce się buntuje.

Wierzby żałośnie na wietrze płaczą

i nawet kruki dzisiaj nie kraczą.

Odwracasz się plecami, odchodzisz luby.

Mówię, lecz na nic są moje próby.

Smak cynamonu powoli znika,

mięta powietrza już nie przenika,

fortepian milknie, a przez Ciebie kochany

mam w sercu otwarte, gorejące rany.