usta - wiersz

i krwią słowo ocieka
bez­czel­nym grymasem
ust
całowa­nych na okazję poranka
bądź
krwis­te i namiętne
narzędzie oracji
maści wszelakiej
nijakiej

trzydzieści siedem 
stopni
ludzkiego od­dechu 
scho­dami życia 
tlen rozkłada