Charles Cros "Sonet wspomnienia" - wiersz

                                                         Dla Pani N.

Chciałbym, przywołując różne wspomnienia,
Naśladować koncert Pani mistycznego piękna.
Widzę, jak podczas złotego wieczoru, owady tańczą walca,
A niebieska ważka skrzydełkiem o zielone trzciny trąca.

Widzę, marzącą o wierszu, zaprzyjaźnioną brunetkę,
Tę, która tworzyła słodkie pieśni o pieśniach,
Widzę te oczy, które na woskowych obrazach,
Są, od czasów Kleopatry, wciąż szeroko otwarte.

Ale obfity zarys ramienia o barwie słoniowej kości,
Dwa zaokrąglone bliźniacze skarby w piersi,
Kontrastują z wyglądem eterycznym, kruchym,

A uchwycone piękno dawnej świetności,
Wypływa z wciąż żywej młodości
Tej, wobec której kantyk czy obraz są niczym.


tłum. z francuskiego Ryszard Mierzejewski

                                                              À Mme N.

Je voudrais, en groupant des souvenirs divers,
Imiter le concert de vos grâces mystiques.
J'y vois, par un soir d'or où valsent les moustiques,
La libellule bleue effleurant les joncs verts;

J'y vois la brune amie à qui rêvait en vers
Celui qui fit le doux cantique des cantiques;
J'y vois ces yeux qui, dans des tableaux encaustiques,
Sont, depuis Cléopâtre, encore grands ouverts.

Mais, l'opulent contour de l'épaule ivoirine,
La courbe des trésors jumeaux de la poitrine,
Font contraste à ce frêle aspect aérien;

Et, sur le charme pris aux splendeurs anciennes,
La jeunesse vivante a répandu les siennes
Auprès de qui cantique ou tableau ne sont rien.

z tomu „Le coffret de santal”, 1873