O przemijaniu - wiersz

pod rozłożystą jabłonią usiadła nad życiem się zamyśliła w półcieniu wygląda nieźle staruszka z niej żadna a myśli o życia jesieni z westchnieniem jak liście w ogrodzie z drzew opadają pokryte żółcią brązem i srebrem zbolałe ręce pomocą już żadną zdrętwiałe jej nogi i włosy srebrne młodość za szybko od nas odchodzi młodość to krótka chwila przelotna kiedy to było już nie pamięta pamięć u niej zawodna ulotna