Ostatnie cięcie nożyczek - wiersz

Mój świat zatracił się w Tobie,

Kiedy uczyłeś mnie życia i siebie samej...

Szepczę Twoje imię z niewypowiedzianą prośbą,

Zostajesz na chwile...

Gładzisz moje włosy,

Podziwiając kaskadę krągłości.

Dotykiem rozpalasz oddech,

Pocałunkami duszę.

Palce podążają do przyjemności,

Błądząc wytartą ścieżką marzeń...

Wiatr pieści moje ciało,

Rozmywając Twoje ostre rysy.

Zostawiłeś mnie w zimnej pościeli,

Pędząc do TEJ drugiej.

Wiadomość na lustrze zamazana łzami,

Wita mnie nad ranem.

Niszczę wspólne wspomnienia

Ostatnim cięciem nożyczek.

Teraz jestem silna.

Tak mi się wydaje...