Starość - wiersz

Starość
Bez słów, bez gestów... w zupełnej ciszy
Patrzac przed siebie... wołasz wzrokiem
Twarz twa kamienna... ukrywa emocje
Schowane głęboko i niedostępne.
Nie chcesz przeszkadzać... siedzisz cichutko
Tylko oddychasz... lecz też słabiutko.

Na dźwięk słów zastygasz... w oczekiwaniu, co będzie dalej
czy znów płonne były nadzieje... czy tym razem coś się stanie?

I wtedy rozkwitasz... twarz twa jaśnieje
To nie był falstart... ktoś przyniósł nadzieję
że jesteś wciąż ważny, że ktoś o ciebie dba
że ma czas dla ciebie i właśnie Ci go da!