François Coppée „Sierpień” - wiersz

Przez bezładne konary

Obrzeża stawu się chronią

I tam na wolności rosną

Dzwonki i trawy.

Ukryty za jodły pniem

Będę obserwował, kiedy błyśnie

Południe, małe ptaki, radośnie

Zajęte przyjemnym kąpaniem.

Tak bardzo są żywe jak iskry,

Z tafli stawu na ziemię wyskakują

A woda, gdy się do lotu szykują,

Spada na ich skrzydła jak diamenty.

Lecz moje serce, znużone cierpieniem,

W uwielbieniu i zazdrości tych,

Którzy nie znają życia, a zajętych

Śpiewaniem, kochaniem i umieraniem!

tłum. z francuskiego Ryszard Mierzejewski

                 Août

Par les branches désordonnées
Le coin d’étang est abrité,
Et là poussent en liberté
Campanules et graminées.

Caché par le tronc d’un sapin,
J’y vais voir, quand midi flamboie,
Les petits oiseaux, pleins de joie,
Se livrer au plaisir du bain.

Aussi vifs que des étincelles,
Ils sautillent de l'onde au sol,
Et l’eau, quand ils prennent leur vol,
Tombe en diamants de leurs ailes.

Mais mon cœur, lassé de souffrir,
En les admirant les envie,
Eux qui ne savent de la vie
Que chanter, aimer et mourir!

z tomu „Les Récits et les Élégies”, 1878