pamiętajcie - wiersz

wspominajcie wzgórza pod Monte

polską czerwień w jęku ostatnim

pożegnalne żegnaj dla „Matki”

jak błagalne w niebo na drogę

głos moździerzy witał jazgotem

lęk z wściekłością trzymał karabin

dzwon haubic żegnał gdy krwawił

śmierć młodością ścieliła pole

umierając szeptał za Polskę

chociaż w bólu jęk piersi dławił

płynął zboczem strumień odwagi

bo niejeden syn ziemi poległ

padał ranny wstawał aż doszedł

zamiast wieńców krwawiły maki

żal jak granat rozrywał matki

pamiętajcie wzgórza kto odszedł