Teatr życia - wiersz

Teatr życia

Dokąd zmierzamy w swoich myślach życiowych,
czy nie tworzymy scenariusza własnej sztuki ?
ono pisane jest humorem złośliwym szczęścia
albo los pisze tępym patykiem po wodzie.

Aktorstwo nasze lepsze lub gorsze w spektaklu,
scena usiana przeważnie różami,
płatki pachnące są doskonałe
a na łodydze ostre kolce ranią zbolałe stopy.

I jak tu śmiało kroczyć do przodu
gdy los nam ciągle płata figla,
w garderobie przed lustrem trenujemy pozy
i tak oto się zdaje, że idziemy do tyłu...

Łódź 20.10.2014   Mirosław Leszek Pęciak