zezowate szczęście - wiersz

Od oj­ca podarunkiem
w pół wzro­ku zadanym
dos­trzec mi kazano

Światło oczy mruży
po­le widze­nia wytężając
zbyt da­leko dzień wyprzedzając

Pod­ku­lawiona optyka
ser­cem laskę białą wspiera
ka­mienie po drodze wybiera

Nie wszys­tko zo­baczyć dziś można
choć jed­nym tyl­ko okiem
szczęście i tak rozpozna