Serce - wiersz

Zbuntowane radosne cierpienie

czuje ukojenie w szyderstwie ludzi

Zbudź się ze snu

Czuwaj z okiem zamkniętym na cały świat

Nie otwieraj pożyczonego życia- masz swoje- zaśmiecone od urodzenia

Nadchodzi chwila osamotnienia

Nie oszukasz mechanizmu

Otwórz butelkę wypij albo odrzuć zwycięski smak trucizny

W białym pokoju dywan pełen słodkiego brudu

Rozciągnij go w przestrzeń tak jak ciągniesz życie

Walcz o płonącą lampę jutra którą i tak nie oświetlisz swojego wnętrza

Możesz nie odnieść zwycięstwa ale to jeszcze nie jest ostateczna klęska