kontakt - wiersz

pozwalam sobie na wyjście na zewnątrz i idę wzdłuż cienia

dzisiaj podnosząc cienie do rangi choroby

czuję że świat rozdwaja się na schizofreniczne demony

nadając rzeczywistości pomiędzy inne znaczenie

zaplątana w myśli jak w bluszcz szukam słów

to nic że ich nie słyszę

rodzisz się ze mnie

na chwilę stajesz się kawałkiem po rozpadzie
w nasze duszę wkracza niedokładność

składamy się z kilku wyobrażeń na peryferiach codzienności

kilku bzdurnych myśli w skrawkach samych siebie 

opuszczam ręce wzdłuż ciała powoli zatracając się w ciszy

czasami tak trudno porozmawiać 

z samą sobą