dlaczego - wiersz

pamiętam Aniu jak szeptałaś

na leśnej łące i na miedzy

kąkol i bławat był za świadka

uniesień serca wyznań szczerych

księżyc zaglądał w płomień oczu

kasztan w zadumie szumiał – dzieci

bez podniecony nieprzytomnie

zapachem ogień w piersiach niecił

smakuję we śnie twoje usta

bez ciebie smutne cztery kąty

miłość wrzucona do lamusa

jak mogło umrzeć to co łączy