Żyj! - wiersz

ŻYJ

Zamknij za sobą ciężkie drzwi rozsądku

Zatrzaśnij je mocno i już nie otwieraj

Ucisz tych co skandują „ Przywołaj się do porządku!”

Tylko w otchłanie serca spozieraj

Czemuż tak trudno biec za legendą

Zgubić te głosy co tłumią marzenia

Czyż łatwiej podążać nam za komendą

By znosić pokornie wszelkie cierpienia?

Czemuż ta szarość taka codzienna

Dzień po dniu gasi serca płomienie

Niczym tabletka złowieszcza nasenna

Ucisza i tłumi gorące pragnienie

Lecz serce twe ciągle domaga się żaru

Złap więc swe życie, uchwytu nie zwalniaj

Nie zmarnuj tego pięknego daru

Idź, biegnij, płyń, nie spowalniaj…