Rodzinna wieża Babel - wiersz

Stojąc na samym szczycie

Uważnie przypatruje się światu

A szczególnie moim bliskim

I

Nie mogę spokojnie patrzeć

Jak każdy z nich

Codziennie walczy z osobistymi

Demonami

Z własnej woli skazując

Się na morderczą samotność

Nie ufając już nikomu

Uparcie

Żyjąc na krawędzi pomiędzy

Mroczną jawą a rzeczywistością

Krocząc drogą wyalienowanego skazańca

Trzymając się okruchów nadziei, że jeszcze wszystko można naprawić…