Zachcianka - wiersz

W głowie słowa niczym pstrągi.
Pokonują myśli potok.
Stare, rdzawe rurociągi
W których żyłach płynie błoto.

Choć wybieram te najszczersze.
Próżny trud. To nadal nie to.
Jakże łatwo pisać wiersze.
Jakże trudno być poetą.

Czasem marzę aby tworzyć.
Jak na razie umiem marzyć.
Lecz mam w planach nieco pożyć.
Wszystko więc się może zdarzyć.

Nie poddaję się po pierwsze.
Wnikam w ten myśli-słów klekot.
Jakże łatwo pisać wiersze.
Jakże trudno być poetą.