Quo vadis - wiersz

nadchodzi czas pogardy
w człowieku nie ma człowieka
jak gwiazd milczących miliardy
zimne światło nic więcej

pod osłoną ciemności
głośne fałszywe idee
maska pod maska maski
zbyt wiele zbyt wiele

ci co stoją u steru
i ci co nie istnieją
jak cienie ukryte w mroku
w obojętności rdzewieją

wzrok kieruję ku niebu
słońce wschodzi czerwienią
czy o to wszystkim chodzi
kamień na kamieniu

przecieram zmęczone oczy
za ścianą dziecko płacze
czerwień w złoto przechodzi
czy może być inaczej