Teściowe - wiersz

Zalane łzami ,

w mroku przestrzeni stały ,

dwie teściowe ,

co za życia dokłuczać lubiły.

Teraz zjawy ,

w czarne sukmany ubrane ,

o przebaczenie zięciów błagały ,

bo po świecie błąkać się musiały ,

za życia zrobić tego nie umiały ,

tylko perfidnie wszystkich denerwowały

i nikogo nie kochały.

Czego zazdrościły to zniszczyły ,

bo takie były

i tak żyć lubiły.