Pokolenia - wiersz

Pokolenia

W błękicie marzeń zanurzona
pławi się w nim baraszkuje
jest jej na przekór raz ciepło raz zimno
ale to dobrze bo jest szczęśliwa.

Wiele dziewcząt chciało by przeżyć
upojny błękit choć jednego dnia w życiu
a ona się nurza w dniach niezliczonych
bawiąc się kolorem jak dziecko piłeczką.

Rozkosz tę ma w sobie miłość bezgraniczna
w niej się pokłada wszystkie ślady życia
dobro zmieszane z testosteronem ciał
przyszłość zaznacza na pokolenia...

14.05.2015   Mirosław Leszek Pęciak