łakomczuchy - wiersz

Kiedy przyjdzie pora żeby zebrać żniwa szczęścia

i sprzedawać je, jak przy drodze jabłka

jaka cena byłaby rozsądna

żeby ludzie, weszli do przedsionków piękna.

Dzisiaj szczęście jest potrzebne jak powietrze

piękno jest na wagę złota

gdzie te miejsca w którym radość ktoś wypieka

jak pieczywo do jedzenia

Oswojeni z rzeczywistością łykamy życie

tak jak leci, zagracone myśli  

czas jest przechowalnią rupieci

Pękamy w szwach od świata

łakomie szukając nadziei

zbyt wiele słów rzuconych na wiatr

nie zmieni naszego życia

zbliżając się do śmierci 

Łakomczuchy szczęścia

czują gorycz porażki