21 pierwszych wersów - wiersz

bo kiedyś nie było prostych problemów

jedyne czego się bał

to pusty słoik dzemu

a teraz sam nie wie czemu

obiera droge pełna problemów

pełną nałogu słow wylewu

do głowy wbijane brzemie serum

w którym nie ma calej prawdy

oschłe słowa pogardy

docieraja do serca tnąc miesień obumarły

w którym panoszą się larwy

nie ma tam cienia uczucia

w nim już wszystkie zbladły

odchodzi w cień

chowa berło pogardy 

by w milczeniu i samotnosci

odnaleść swa droge prawdy

bez brzemienia obumarłej chwały

zwykły człowiek tak mały

potrafi budować i kochać

potrafi na śmierć ranić...

M.Kurkarewicz