we śnie - wiersz

chciałabym umieć porządkować świat 
tylko ten wokół siebie 
poukładać w plastry pociętych drzew 
  
noc stała się dłuższa wydłużona o niepewność 
każdy dzień jest jak niespokojny sen 
jutro straszy widmami niespełnionej codzienności 
  
noszę w sobie znamię wypalonego lasu 
pożogi myśli i koszmarnych przypuszczeń 
czekam kiedy kiełkować zaczną nowe nadzieje na przyszłość 
  
oddychasz ciężko i cicho 
przeraża mnie ta narastająca wokół cisza 
duszę w sobie krzyk 
nie 
nie napiszę o bólu 
chociaż może boleć bardziej i bardziej 
posypię głowę popiołem i będę trwać 
z grymasem uśmiechu  
  
śpij 
jutro zawiozę ci lepsze myśli