z dna - wiersz

śnię na jawie 
czekam kiedy wschodzące słońce naznaczy nowy świt 

dzień wydłużył się się o nieprzespane noce 
czuję że duszę się własnym oddechem 
w płucach płonie dziwny żar 

ile czasu trwa nieskończoność 
o wieczności tyle już napisano 
a ja 
każdą minutę z tobą pragnęłabym w nią zamienić 

zastanawiam się czy w moich piersiach jeszcze bije serce 
czy byłam próżną i pustą księżniczką 
wierzącą w: żyli długo i szczęśliwie 

pamaga mi kilka wyrzuconych z dna duszy słów 
katuję nimi wrażliwe dusze 
nie umiem płakać nie mogę płakać 
świat skurczył się do twojego odechu 

oddychaj 
oddychaj...