Koniec - wiersz

Mocne słowa niedawno padły

Gorzkie polały się łzy

Czas płynie nieubłaganie

A noc chłonie do środka koszmarne sny

Jak w ścianę myślami tylko walić

Pragnienia do kości zdzierają

Tęsknota rozbiera na części

Rozkłada się całe ciało

Coraz ciemniej mimo wiosny

Coraz większa ogarnia głuchota

Nie pojawia się uśmiech radosny

Gorzki ból w gardle tylko chwyta

Gdzieś na wietrze wygrywa wiatr

Melodii szum pięknych słów

Kończy się teraz ten świat

Nie da się słyszeć tych życia nut

Jak w lustro gdzie tylko spuszczone policzki

Podkrążone i czerwone oczy od słonych kropel

W środku serce i dusz które czują grzech

Bez wybaczenia i nie warto było kochać

Ledwo te ręce nie drżą i piszą

Listy codzienne z nadzieją na lepiej

Na powrót tam gdzie uczucia są

Żeby nie szukać naiwnie wszędzie

Klękać przestać za każdym razem

Gdy myśli nagle jak strzała wracają

Podskoczyć znów ze szczęścia czasem

Tak ciało i pierś ciągle błagają

Smutny brzeg kraniec już życia

To czucie uczucie krąży w tych myślach

Że koniec tak szybko się zbliża

By wreszcie był spokój i nie krzyczeć...