wieża - wiersz

zbudował wieżę
w centrum pustyni
wysoką jak paryż

głową dotyka słońca
a z jego dloni wykwitły 
kolczaste róże 

ramionami otoczył 
wir gorącego powietrza
drżącą kobietę ze światła
jej szept zmieszał się z barwą piasku

nie pytaj o nic
zamknij oczy i patrz

oto
milcząco 
spadają w codzienność
niezdarnie trzepocząc sercami