Na Paryskim bruku - wiersz

O czym tu dumać na paryskim bruku,
wsród zgiełku codzienności i spalin.

O miłości zawiedzionej, co odeszła,
zakpiła z uczucia i zniknęła w dali?

O czym tu dumać na rzecznym bulwarze,
Sekwany, co szmerze swe wody płynące.

O ukochanej, czekającej nowego spotkania,
w twych objęciach z roskoszy mdlejącej?

Nie czas by dumać człecze zakochany,
coś piękny kwiat odnalazł na skale.

Weź ją w objęcia i przytul czule.
Prowadż za rękę przez życie wytrwale.

Paryż 4 kwietnia 2015