Przebudzenie - wiersz

zwykły kawałek  kory sosnowej
przywołuje obraz z dzieciństwa
łódeczki puszczanej w kałuży
z kawałkiem kasztana i chmury

mijają lata

łódź  wpływa do cichej zatoki
zbyt wcześnie zarzucasz kotwicę
szarość wchłania

barbarzyńcy prowadzą  wojny
zło wkrada się krok za krokiem
a ty nie widzisz nie czujesz

na stole kładziesz chleb i nóż

codzienna czynność bez tytułu

w ciemności pająk przędzie

siatkę zmarszczek nowych

cóż ci powiedzieć mogę

nie zapominaj o pięknie
w nim sens pokoleniowa siła
reszta - przemija