bogdanka - wiersz

Naiwna na ganku w osypanej śniegiem sukience stała,

Niteczką czystą obszyta, krasnolica.

Uciekły hen daleko myśli rozbiegane, nadszedł czas,

Miłość nonsensowna, komitywa.

Na głowie cnota, segment głupoty zataczał koło,

Ślubny frywolny lupanar zajmuje.

Arkana na scenie zagrana, oblubienca widzem,

Zamknięte oczy rozumu, zakryte.

Lamówki na palcach, miłości próżna ona.