"Pęknięcie" - wiersz

Minęły lata jednak nic się nie zmieniło
ten ból wewnętrzny nigdy nie gaśnie.
Trwając tak w lekkiej mgle codzienności
można zatracić logiczne myślenie.

Czy się boję ? - chyba każdy się boi

Gdzieś głęboko na dnie swej duszy
Roztrzaskanej na maleńkie kawałeczki,
układam wszystko w całość
by zrozumieć , że szczęście jest kruche.

Gdy karmiłem się miłością
Jak wygłodniałe zwierze mięsem
Zatraciłem  swoje człowieczeństwo
I oślepłem się dla Ciebie,

Czy się boję ? - chyba każdy się boi ?

Nie widzisz ?

Więc nie mów że odejdziesz
I nie strasz mnie bo rozerwę wszystko
Będę gryzł , ujadał , tłoczył ślinę z pyska,
Nie strasz mnie bo...  bo, zdechnę.