Nie utonę - wiersz

Nocy kurtyna po spektaklu dnia opada, chciwie wyciągam ręce

szukając w mrokach twojego ramienia. Trafiam w pustkę.

Nawet na poduszce nie został ślad twojego istnienia.

Zapach twoich włosów mam ciągle w pamięci. Jestem samotna.

Ściany przesycone ciepłym twoim śmiechem,

dziś zimne i gładkie, odbijają echo. Odszedłeś na zawsze.

A jeszcze wczoraj w twoim spojrzeniu zatopiona, płynęłam,

w łodzi niewielkiej z łupiny orzecha. Miałam pewność.

Myślałam że gdy nadejdą sztormy duszę szarpiące,

twoja miłość jak koło ratunkowe, na brzeg bezpieczny powiedzie. Ja głupia.

Teraz rozumiem, że gdy w oczy mi zaglądałeś,

szukałeś w nich tylko swojego odbicia. Muszę sama nauczyć się pływać