dzień z mężem - wiersz

Nektar bogów pijąc, korony drzew szumiące,

śniegu płatkami zza okien zerkają, urocze

A ja? Zlękniona, troszeczkę samotna (...)

Na starej kanapie leżakuję, całkiem beztroska

I nic, i nic zupełnie nie zdarzy się dzisiaj prócz Ciebie

I kufel pusty napełnię, alkoholiczka- powie.

Obiad podgrzeję, z rozmachu naczynia umyję,

Gdy talerz już pusty, dno szklane ogląda, zabawne

A ja? Zlękniona troszeczkę, radosna (...)

Kufelek kolejny napełnię, nie dla mnie dziś dzień

I nic, i nic zupełna monotonia, co zdarzy się dzisiaj

Wieczorem on w łóżku samotny, bez słowa już leży

A ja? Pod wpływem już bogów gdzieś leżę, pijana

Gdy kufel aię wala po ziemi, bezwładny tłuczony

Zabawy i gierki mi w głowie, niegrzeczne, figlarne

Za bagnet więc chwycę i powiem...a nic.