bez pytań - wiersz

…dudni przez skronie w tył głowy…

świat pozostał niezmienny

nagła błyskawica nie przeszyła nieba

gdzieś w domach ludzie zapalają światła…

a jeżeli tam nic nie ma?

w głębi wszechświata wybuchają gwiazdy

zostawiając po sobie płonące kamienie

które złotym ogonem rysują się na satynie nieba i gdzieś

łączą z nowym Światłem

wznieść się ponad ciałem i myślami

objąć rosnące drzewo

wczepione korzeniami w ziemię pnie się ku górze jak

dorastające dziecko

wrócić myślami do pierwszej przyczyny godząc się z myślą że

to niewiedza stanowi początek

i… patrzeć

czystym umysłem minuta po minucie wchłaniać eteryczny świat

bezradnie

bezrozumnie

naiwnie

wtapiać się w szum lasu

zacząć od nowa