Uczta - wiersz

Serce mocniej biło gdy
Rozcierałeś na dłoni
Dojrzałe kłosy żyta
    Niczym para gołębi
    Jedliśmy słodkie ziarna
    To był nasz
    Afrodyzjak
A później noc
Dobra swatka
Ukryła nas przed światem
W ciepłym gniazdku pośród łanów
    Uczta trwała aż po świt
    A my piliśmy wciąż nienasyceni
    Miłosne wyznania
    Bez słów