weronika postanawia umrzeć - wiersz
jej wątły środek wygina się w linie
parabole półproste
łamane i krzywe
w elipsy i koła
i kształty przeróżne
umęczony styrany
jako zwierzę juczne
marnością spiekotą
duchotą nicością
pustką niewiarą
rozdrażnieniem żałością
śmiertelnie poważnie
beznadziejnie spokojnie
składa się w scyzoryk
nim bezwładnie zastygnie
miną może lata
weronika postanawia umrzeć
Najpopularniejsze wiersze
Inne wiersze tego autora
