oczekując na świt - wiersz

wokół kładzie się mgła
księżyc blady jak ściana
jest moją najbliższą twarzą
ciemność przebiera palcami
w otwartych dłoniach nocy słyszę głos

jesteśmy cząstką siebie
nigdy nie zdołamy się całkowicie rozdzielić
słowa długo drżą w ciszy
przez jakiś czas będę to znosić

są uczucia których wytłumaczyć nie sposób
szerokie łóżko pod ścianą stoi milczące
niczym drwiący uśmiech