Bez końca - wiersz

namalowałem po ciemku

ósemkę

i nie wiem

czy to może

nieskończoność

czy bardziej boskość plus jeden

ja obok

sam całością i resztą

liczba splątana

jak moje ręce na piersi

bo co mogę zrobić

gdy wszystko wokół

jakby wyciągnięte spod lady

gdy wzrok to nie zmysł

lecz analiza

gdy uśmiech jest tylko z karty kredytowej

gdy miłość pachnie

ultrafioletem

a smak szczęścia liczy się w procentach

życie

wyciągało do mnie dłonie

jakby zbyt szybko

i zbyt precyzyjnie

bym zdążył uchylić się

od pomocy

i uczył na własnych błędach

a nie powtarzał cudze

teraz tkwię

w nieskończonym

samym sobie

sam siebie tworzę

bez końca