wielobarwny raj - wiersz

uśmiech kaczeńców podziwia już potok

gdy się szemraniem w kamieniach przeciąga

z cichym pomrukiem bo zanurza oko

ciepły wzrok słońca

dzwonki pierwiosnków lekko balansują

w takt zawadiaki głaszczących podmuchów

który subtelną ciekawością musnął

szepcząc na ucho

fiołków dywanik przetkany zielenią

sennie odurza wabiąc w wonny fiolet

czarem tumani światłocienie mieniąc

wiatr goniąc psotę

słodkie miodunki rozbiegły się barwnie

strojne kielichy dumnie zamyślone

zerkają kusząc marzenia w niepamięć

jak kwietny prospekt

podbiał gromadkę ranników uwodzi

obok panoszy się jaskrawo mniszek

w trawie przysiadły nieśmiałe stokrotki

z pyzatym licem

cicho kołyszą zwiewną blond fryzurą

płowe czereśnie i nadobne wiśnie

dołem zawilce wiosennie się tulą

poezja kwitnie