Indygo
Michał Jan Chmielewski;

W Baskin od zawsze giną dzieci. Z mniejszą lub większą częstotliwością dzieje się to od lat. Winien tego jest osobnik nazywający siebie Kusakiem. Właśnie w Baskin mieszka nastoletnia Ada, zwana Rudą i jej kumple. Dziewczyna zwraca na siebie uwagę Kusaka - ona i jej młodszy dziwny kolega, Emil, dziecko Indygo, dziecko, które widzi więcej.

Twórczość Michała Jana Chmilewskiego uważam za jedno z moich najlepszych tegorocznych odkryć. Autor, którego spokojnie można by porównać z Kuczokiem pod względem przyrostu fabularnych okropieństw jakimi obrzuca czytelnika i z Kubą Małeckim pod względem wrażliwości na owe okropieństwa, nie doczekał się takiej popularności na jaką w moim mniemaniu zasługuje, a wiedzcie, że mówię to z pełnym przekonaniem po lekturze zaledwie dwóch jego książek.

"Indygo" jeśli mam go definiować gatunkowo jest kryminałem i obyczajówką z wątkiem paranormalnym. Jego bohaterami są młodzi ludzie, praktycznie jeszcze dzieci. Jak to u Chmielewskiego bywa w ich krainę dzieciństwa wdziera się zło, tym razem uosobione w postaci mordercy.

Świetnie wykreowany antybohater nie stanowi popłuczyn po amerykańskim micie serial killer, jest bardzo zwyczajny, autor nie robi z niego nad człowieka i nie sili się by z jego modus operandi czynić sensacje XX wieku. Wiemy o nim tylko tyle, by wzbudził  w nas grozę i niechęć. Bardzo łatwo uwierzyć, że ten człowiek przez tyle lat przemykał przez Baskin niezauważony. W powiesi poznajemy jego perspektywę, ba, otwiera ona całą historie gdy świadkujemy jednemu z jego zbrodniczych działań. Naszą final girl, mówiąc językiem slashera, jest dorastająca Ada. Nie da się jej nie polubić, nie da się nie zaangażować w jej los. Jest jeszcze Emil, Emil dziwadło, młodszy kolega Ady, który z pewnością skojarzy Wam się z chłopięca postacią pewnego bardzo znanego ghost story.

"Zło" zmiażdżyło mnie psychicznie, ciężko nazwać tą powieść dobrą rozrywką, ale w przypadku "Indygo" istnieje na to znacznie większa szansa. Jest w niej zawarty smutek i tragizm, ale w przeciwieństwie do "Złe" los bohaterów nie jest tak kategorycznie naznaczony nieuchronnym fatum. Tu tli się nadzieja. Poczynania Ady, Emila i oczywiście Kusaka śledziłam w napięciu. Książka napisana z niezwykłą wrażliwością, jednocześnie relacjonująca ciekawą, angażującą historię.

Tagi: bóg