Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika
Stephen King

Dzisiejszym tematem u @kobiecafotoszkola na #fotowtorek_kfs są: Moje początki.

Taki też dla mnie będzie początek ze Stephenem Kingiem. Może późno zabrałam się za jego książki, ale czy kiedyś będzie odpowiedni czas?

Po przeczytaniu ,,Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika" wiem jedno: jest genialnym motywatorem, a wszyscy kołcze mogą mu buty polerować (ewentualnie sznurowadła wiązać).

Książka składa się z kilku części. W pierwszej zapoznajemy się z początkami pisarskimi, które nie były wcale kolorowe i w brokacie. Dalej przechodzimy kartka, po kartce do części warsztatowych, tzw. konkretów. Nie jest to w żadnym wypadku poradnik. Jeśli szukasz podręcznikowego podejścia do tematu, to tutaj na pewno takiego nie znajdziesz.

King nie sprzedaje tutaj złotego środka, jak nie siedzieć i nie modlić się godzinami przed migającym kursorem.

Skutecznie jednak (przynajmniej mnie) zmotywował do tego, żeby usiąść i przekuwać to, co mi w głowie siedzi na wordowski papier.

Gawędziarski język autora nie ukrywam, ale kupił mnie w stu procentach. Do tego poczucie humoru, które bardzo mi odpowiada.
Merytorycznie może nie ma tutaj zbyt wielu instrukcji i poleceń ,,zrób tak, tak i tak", ale czy takie istnieją?

Wszystko to, co autor sprzedał w książce jest opakowane w słowo niczym prezent. Wystarczy teraz tylko odwiązać piękną kokardę i działać. Dobry czarodziej z tego Stephena, nie ma co ?.

Tagi: bóg