Książka o przyjaźni
Maciej Marcisz

Czy przyjaźń, która narodziła się w czasach licealnych ma prawo przetrwać lata? 

Każdy z nas wie, że odpowiedź na to pytanie jest prosta i twierdząca. Najlepsze przyjaźnie, te, które zostają z nami do końca to są właśnie te narodzone w czasach szkoły średniej oraz studiów. Gdy poznajemy, odkrywamy siebie. Razem z przyjacielem u boku. Warto tą przyjaźń pielęgnować tak jak na początku powieści robiła to trójka różniących się ludzi. 

Dorotę, Kasię i Michała połączyła przyjaźń w liceum. Różnili się, lecz pomimo tego zostali najlepszymi przyjaciółmi. Później ich drogi nieco się rozeszły, ale oni wciąż o sobie pamiętali. Jednak, jak to w każdej książce jest, w pewnym momencie pojawia się punkt, który w życiu bohaterów powoduje zmiany.

Książkę przeczytałam szybko. Akcja mnie wciągnęła. Bohaterów polubiłam. Nawet Dorotę, która w moim odczuciu została przedstawiona jako taki negatywny bohater. Przez co przez większość książki miałam do niej mieszane odczucia. Irytowała mnie momentami, a później jej współczułam. 

Spodziewałam się nieco innego zakończenie. Takiego bardziej słodkiego, który by sprawił, że poczułabym szczęście. Akurat dziś potrzebowałam bardziej przesłodzonego happy endu niż słodko - gorzkiego, bardziej prawdziwego zakończenia. 

Jednak książkę polecam. ? 

Dobrze się przy niej bawiłam. Dość dobre zrozumiałam trójkę głównych bohaterów i ich problemy. 

Tagi: bóg