Seria o komisarzu Williamie Wistingu (Tom 3). Gdy morze cichnie
Jorn Lier Horst

kingaczyta.blogspot.com

Twórczość Horsta bardzo sobie cenię. Wszystkie tomy, które dotychczas czytałam, były na zbliżonym poziomie i utrzymane w podobnym klimacie, więc i tym razem wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Niestety, ale trochę się zawiodłam.

Stavern to tylko z pozoru spokojne miasteczko, o czym po raz kolejny przekonuje się komisarz William Wisting, gdy przychodzi mu się zmierzyć z nowym śledztwem. Najpierw zostaje wezwany do jednej z aptek, gdzie znaleziony zostaje nieprzytomny mężczyzna z raną postrzałową brzucha. Niedługo później pali się jeden z domków letniskowych, a wewnątrz policja znajduje zwęglone zwłoki. Zbieg okoliczności? W to Wisting już nie wierzy, a sprawy komplikują się coraz bardziej.

Książki Horsta mają to do siebie, że są pisane bardzo skrupulatnie, z dbałością o szczegóły. A co za tym idzie, ciężko oczekiwać pędzącej na łeb, na szyję akcji, która porywa od pierwszej strony. Dla większości może to być minus nie do zaakceptowania, ja jednak polubiłam styl autora i pewną jego schematyczność, bo zawsze wiem, czego mogę oczekiwać. Jest też całkiem klimatycznie Wisting jest dobrym obserwatorem, zdaje się być też trochę staroświecki, ale przy tym wyjątkowo normalny. To miła odmiana przy tych wszystkich policjantach wykreowanych na niepokonanych bohaterów.

Początkowo bardzo mi się podobało. Byłam zaintrygowana, gdy pojawiały się zwroty akcji i wszystko zaczynało się nieźle zapętlać. Jednak w pewnym momencie zaczęłam się gubić w tej grze przygotowanej przez Horsta, a ponadto zakończenie nie do końca mnie usatysfakcjonowało. Miejscami książka była dla mnie zbyt przekombinowana. Ponadto powtarzający się motyw z córką komisarza, która wplątuje się w tarapaty, zaczyna już nudzić. Niestety tym razem książka nie powaliła mnie na kolana. Jest dobra, ale nic więcej.