Wrony
Petra Dvořáková

Krótka historia, ale jak bardzo głęboka. I pomyśleć, że miałam nie czytać tej książki, że po samym tytule spisałam ją na straty. 

W swoim krótko - długim życiu nigdy tak nie ryczałam przy czytaniu jak przy "Wronach". Przy filmach zdarzyło mi się. Ale "Wrony" to moja pierwsza książka, przy której większość książki przepłakałam. 

"Wrony" to opowieść o rodzinie. Rodzice i dwie córki. Rodzina, jakich wiele. Dopóki nie poznajemy ich sekretów. Historię poznajemy z dwóch perspektyw. Z punktu widzenia matki oraz z punktu widzenia córki Basi. Dziewczyny, której tak strasznie było mi szkoda. Dziewczyny, którą możemy spotkać... bo i takie z takimi rodzinami, z pozoru idealnymi, możemy się w życiu zetknąć. 

Choć mogłam poznać perspektywę matki to i tak jej nie rozumiem. Nawet nie chce zrozumieć, bo ktoś taki jak ta bohaterka jest według mnie złym człowiekiem. Po prostu złym. Według mnie nie da się jej usprawiedliwić. Ani jej zachowania wobec Basi. 

Zresztą nie tylko ona jest czarnym charakterem tej opowieści...

Przepiękna, wzruszająca, pouczająca... 

Zdecydowanie polecam. 

Tagi: dzieciństwo dorastanie relacje rodzinne Czechy wychowanie matki i córki