Ostatnie lato w Nebrasce
Nele Neuhaus

Nele Nauhaus znana jest przede wszystkim jako autorka kryminałów. ,,Ostatnie lato w Nebrasce" to zupełnie inna powieść - opowiada o perypetiach adoptowanej dziewczyny, ale nie jest pozbawiona tajemnic i intryg. Główną bohaterką jest nastoletnia Sheridan, która wychowuje się w domu przybranych rodziców mających czterech starszych synów. Relacje w tej rodzinie są napięte i dalekie od ideału chrześcijańskiej familii. Taki obraz stara się stworzyć Rebeca, zdewociała i zakłamana macocha, z którą córka od początku ma na pieńku. Sheridan nie czuje się dobrze nie tylko we własnym domu, ale i w prowincjonalnym miasteczku, które uważa na miejsce nudne, zacofane i pozbawione perspektyw. Ucieczką od monotonnej codzienności są dla bohaterki książki, muzyka i związki z mężczyznami, którzy otwierają jej oczy na seksualne doznania i siłę kobiecości, dzięki której można manipulować ludźmi. Życie nastolatki zmienia się, gdy odnajduje ona stary pamiętnik, w którym są zapiski dotyczące jej przybranych rodziców. Sekrety sprzed kilkudziesięciu lat intrygują dziewczynę do tego stopnia, że postanawia poznać prawdę o macosze, ojczymie i swojej biologicznej rodzinie. Nie jest to łatwe, gdyż pamiętnik w pewnym momencie się urywa, a wiele jego fragmentów jest niejasnych. ,,Ostatnie lato w Nebrasce" to powieść o utracie niewinności, burzliwym dojrzewaniu, buncie i konsekwencjach nieodpowiedzialnych decyzji. Pochłania się ją jednym tchem dzięki interesującym postaciom. Może nieraz wydają się one schematyczne, ale nie przeszkadza to w czytaniu. Zaletą jest też wartka akcja, która obfituje w nagłe zwroty, fabularne niespodzianki i narastające napięcie. Całość napisana jest lekko, co na pewno sprzyja szybkiej i ekscytującej lekturze. Mocną stroną są naturalne, emocjonalne dialogi oraz opisy przeżyć wewnętrznych głównej bohaterki, która stopniowo zmienia się pod wpływem bolesnych doświadczeń. BEATA IGIELSKA

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

OSTATNIE LATO NIEWINNOŚCI Kiedy widzimy nazwisko Nele Neuhaus mamy od razu jednoznaczne skojarzenia z thrillerem. I owszem, seria o przygodach Olivera von Bodensteina i Pii Kirchhoff to zdecydowanie najbardziej znane dokonanie niemieckiej autorki, ale nie ogranicza się ona przecież tylko i wyłącznie do pisania powieści dla dorosłych. Stworzyła przecież także serię książek dla dzieci zatytułowaną ,,Charlotte i...", a teraz oferuje również powieść skierowaną do odbiorców określanych mianem young adult. Sheridan ma szesnaście lat, niebywałą urodę i wiele życiowych pasji, wśród których na pierwszy plan wysuwają się fascynacje literaturą, muzyką i końmi. Jednakże nad jej głową, niczym klątwa ciąży przynależność do rodziny Grantów, która ją adoptowała, a której nazwisko zobowiązuje. I krępuje wolność. Szczególnie, kiedy mieszka się na typowej amerykańskiej prowincji. Sheridan chce jednak swobody, a tę znajduje, uciekając w świat książek zgromadzonych w bibliotece jej ciotki, które otwierają przed nią prawdziwie erotyczny świat, zmieniający jej podejście do ludzi i fizyczności. W konsekwencji w życiu nastolatki pojawiają się oni - prawdziwi mężczyźni, z którymi przeżywa swój pierwszy raz i wszystkie inne pierwsze doświadczenia seksualne. I chociaż wybory te nie zawsze są trafne, Sheridan podoba się to, jak działa na mężczyzn i to, że może pogrążyć się w świecie seksualnych fantazji. Kusi więc, prowokuje, szuka, dąży do spełnienia, błądzi... Czy znajdzie miłość czy może też coś, z czym wolałaby nie mieć do czynienia? Kiedy w jej ręce trafia pamiętnik niejakiej Caroline, która zniknęła przed laty, wszystko się zmienia... Jak widać po powyższym opisie Nele Neuhaus nie zrezygnowała całkiem ze swoich kryminalnych zapędów literackich, wrzucając do jednego worka erotyzującą (choć nie erotyczną - pamiętajmy, że ,,Ostatnie lato w Nebrasce" przeznaczone jest dla młodzieży i seks przedstawiono w nim łagodnie, choć z dużą dozą prawdziwości) i intrygującą zagadkę. Efekt jest bardzo przyjemny i lekki w odbiorze. Dorosłe powieści pisarki wprawdzie bardziej przypadły mi do gustu, a i w ,,Ostatnim lecie..." zdarzyło się nieco monotonni, to jednak wciąż jest to udana lektura i młodzieżowi odbiorcy będę bardzo zadowoleni. Szczególnie, że Neuhaus pisze dobrze, lekko i przyjemnie, a fabuła - zwłaszcza kiedy do głosu dochodzi zagadka i szybkie tempo połączone z zagrożeniem - wciąga. Oczywiście jest to pozycja przede wszystkim dla nastolatków, nie ma więc tutaj ostrości czy brutalności. Wszystkie sceny, które mogłyby stać się mocne bądź też kontrowersyjne ujęte zostały w sposób delikatny. Nie odbiera to jednak lekturze siły i znaczenia, a i na przesłanie znalazło się miejsce. Dlatego jeśli lubicie młodzieżowe pozycje, a wspomniana wyżej tematyka znajduje się w sferze Waszych zainteresowań, nie wahajcie się - ,,Ostatnie lato w Nebrasce" na pewno Was nie zawiedzie. Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/08/30/ostatnie-lato-w-nebrasce-nele-neuhaus/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szesnastoletnia Sheridan całe życie spędziła na prowincji w otoczeniu pól, lasów oraz zwierząt hodowlanych. W wieku dwóch lat dziewczyna straciła swoich rodziców w wypadku samochodowym i została adoptowana przez Grantów, niezwykle wpływowych ludzi w Nebrasce. Jednak Sheridan nie jest szczęśliwa w swoim nowym domu. Jej macocha nieustannie wyżywa się na dziewczynie i na każdym kroku próbuje zniszczyć dziewczynie życie. W dodatku jej nowy brat Esra nienawidzi Sheridan z całego serca i zamienia jej życie w piekło. Dziewczyna wyczekuje tylko swoich osiemnastych urodzin, kiedy będzie mogła w końcu wyjechać jak najdalej od Nebraski i zacząć nowe życie. Jednak do tego czasu Sheridan musi znosić nieustanne wybuchy złości swojej macochy, zaściankowość mieszkańców oraz złośliwość jej brata. ,,Błędem jest wierzyć, że domem człowieka jest miejsce, w którym się urodził i dorastał - odparła ciotka Isabella. - Tak właśnie myślałam, kiedy zdecydowałam się tu wrócić. Ale dom jest tam, gdzie jest się szczęśliwym, gdzie się kochało i gdzie doświadczało się miłości." Jednak życie na farmie ma też swoje zalety. Dziewczyna wypełnia swój czas jazdą konną, czytaniem książek oraz pomocą w gospodarstwie. Sheridan jest również niezwykle uzdolniona muzycznie i już wkrótce zostaje członkiem szkolnego zespołu muzycznego. Jednak okres dorastania jest pełen wielu lekkomyślnych decyzji oraz błędów, za które trzeba potem słono zapłacić. Kiedy w życiu dziewczyny pojawiają się mężczyźni, to nagle wszystko przestaje być tylko czarne albo białe. Odkrywa zupełnie nowe odcienie miłości oraz pożądania, które nagle wywracają jej życie o sto osiemdziesiąt stopni. Jednak nowe odkrycie doprowadzi ją również do czegoś, co może stać się przyczyną jej zguby. Pewnej nocy dzieje się coś, co sprawia, że Sheridan już nigdy nie będzie tą samą dziewczyną co wcześniej ... ,,Jeśli życie było rzeką, to ja byłam statkiem, który zerwał się z kotwicy i niesiony prądem pokonał kilka wodospadów, by popłynąć na zupełnie nowe wody, z dala od bezpiecznych brzegów." Tymczasem dziewczyna desperacko pragnie poznać informację o swoich biologicznych rodzicach oraz ewentualnych krewnych. Jednak jej nowa rodzina trzyma wszystko w tajemnicy i na każdą wzmiankę o tej sprawie wyraźnie się denerwują. Kim tak naprawdę była matka Sheridan? I dlaczego nikt nie chce powiedzieć jej prawdy? Pewnego dnia szesnastolatka przypadkowo znajduje pewien dziennik, który należał kiedyś do tajemniczej Carolyn, która kiedyś w nieznanych okolicznościach zniknęła. Kim jest ta kobieta? I w jaki sposób jest powiązana z Grantami? Sheridan za wszelką cenę próbuje poznać prawdę, a to co odkrywa, wstrząsa całym jej światem. Czy to możliwe, żeby wszyscy ją okłamywali? Jak potoczy się historia dziewczyny? Czy po tym wszystkim co przeszła, uda jej się odnaleźć spokój? ,,- Moja matka adopcyjna myślała, że Scarlett O'Hara to koleżanka z klasy. Tu mieszkają sami idioci." Przyznaję, że spodziewałam się po tej książce jakiejś lekkiej obyczajówki. To co otrzymałam całkowicie mnie zaskoczyło i to w bardzo pozytywny sposób. Ogromną zaletą ,,Ostatniego lata w Nebrasce" jest z całą pewnością klimat, który już od pierwszych stron zachwyca czytelnika. Autorce udało się oddać życie w amerykańskiej prowincji oraz wszystko to, co się za tym kryje. W dodatku bohaterka po prostu skradła moje serce. Jest niezwykle silną, niezależną oraz odważną dziewczyną, która musi mierzyć się z wieloma przeciwnościami losu oraz okrutną macochą. Jej przygody okazały się niezwykle ciekawe, chwilami zabawne, a czasami nawet nieco przerażające. Akcja na początku dość powoli się rozwijała, jednak już po stu stronach nabrała takiego pędu, że ciężko było choćby o chwilę wytchnienia. W dodatku podczas lektury tej książki otrzymałam tak wielką dawkę emocji, że na pewno spokojnie starczy mi jej na kilka dni. ,,Ostatnie lato w Nebrasce" to prawdziwy uczuciowy rollercoaster, czego zupełnie nie spodziewałam się po przeczytaniu opisu tej książki. Historia głównej bohaterki jest po prostu niezwykła i nie mogę przestać jej roztrząsać. Autorka porusza wiele ważnych tematów, jak poszukiwanie akceptacji, próba rozwikłania tajemnic rodzinnych oraz trudy związane z dorastaniem. Naprawdę polecam! :))

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wciągająca. Gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zapraszam na środkowy zachód USA, do Nebraski, w której panują surowe zasady moralne zarówno rygorystycznie przestrzegane, jak i zawzięcie łamane. Przejedźcie na farmę Willow Creek i poznajcie rodzinę Grantów, zwłaszcza panią Rachel. Zajrzyjcie do miasteczka Fairfield i spędźcie Ostatnie lato w Nebrasce z Nele Neuhaus.

Ja do Grantów pasowałam jak niedźwiedź polarny do pustyni. Bóg obdarzył mnie namiętnością i temperamentem, silnym pragnieniem wolności i poczuciem humoru, doprawiając to wszystko muzykalnością i niespożytą fantazją. (s. 18)

Te bezużyteczne talenty według Rachel Grant posiada jej adoptowana córka Sheridan, która w naturalny sposób zjednuje sobie ludzi, ale staje się też źródłem kłopotów ze strony napalonych mężczyzn oraz zawistnej matki. Rachel całymi dniami dokucza córce psychicznie i fizycznie, torpeduje jej muzyczne plany, znieważa ją soczystymi obelgami, czepia się o wszystko. Piekło na ziemi Grantów. Do niego dokłada swoje najmłodszy brat Esra, obrzydliwy typ. Z ojcem sprawa jest skomplikowana. Do pewnego momentu Sheridan jest jego oczkiem w głowie. W wyniku splotu różnych okoliczności obopólne zaufanie zostaje poważnie nadszarpnięte. Dziewczyna może liczyć na najstarszych braci i pracowników rancza, pomagają jej też mężczyźni, pokrewne, samotne dusze, m.in. nowy pastor. Ucieka w książki, w muzykę, galopuje na ukochanym koniu.

Najdalej za dwa lata, kiedy tylko skończę szkołę, opuszczę farmę Willow Creak, Fairfield i najpewniej również Nebraskę. (s. 162)

Nastolatka ma plan i konsekwentnie do niego dąży. Mierzi ją nuda i leniwy rytm życia w Fairfield oraz głupota mieszkańców. Nawet jej matka uwierzyła, że Scarlet O’Hara to jej koleżanka! Sheridan szuka, wciąż szuka i sama wpada w niejedne kłopoty, nie zawsze ze swojej winy. Zaczytując się w książkach, trafia na pozycję Żądze Henry’ego i zaczyna odkrywać swoją seksualność. Nowo odkryta własna seksualność i cielesność sprawiają, że zaczyna szukać seksu, kokietować, sprawdzać swoje umiejętności. Angażuje się w związki bez przyszłości, zakochuje się w niewłaściwych mężczyznach. Szuka miłości i akceptacji, gdyż bycie adoptowaną jest cierniem w jej życiu. Chce się dowiedzieć, kim byli jej prawdziwi rodzice.

„Pamiętnik Carolyn Cooper, 1957” zostało wypisane dziewczęcą dłonią na zużytej okładce pierwszego notatnika. (s. 165)

W czasie remontu domku na farmie Sheridan znajduje w schowku pod dachem stary karton. W środku są drobiazgi, kalendarz, album ze zdjęciami, pamiętniki z dzieciństwa Carolyn Cooper. Sheridan zaczytuje się w zapiskach i zaczyna odkrywać prawdę o ich właścicielce. Jednak brakuje zeszytów. Zostały schowane w innej skrytce. Nastolatka nie wie gdzie, ale od tej pory na poważnie zabiera się za szukanie korzeni, odkrywanie tożsamości. Czasami sprzyja jej szczęście, innym razem miesiącami jej poszukiwania stoją w miejscu. A ojciec adopcyjny nie dotrzymuje słowa i nie chce z nią porozmawiać. Dlaczego?

Choć dorosłam, wciąż nie miałam zielonego pojęcia o życiu i ludziach. (s. 262)

Choć tytuł wskazuje na jedno lato, to tak naprawdę akcja rozgrywa się w ciągu trzech lat. To ostatnie lato jest najważniejsze dla młodej bohaterki, dla jej teraźniejszości i przyszłości. Zbyt szybkie dorastanie, dramatyczne wydarzenia w jej życiu, odkrywanie tajemnic przeszłości i brutalna prawda o „rodzince” sprawiają, że Sheridan skrywa swoją wrażliwość w twardej skorupie i tylko nielicznym pozwala zajrzeć do środka. Scena finałowa porusza rodzinę Grantów i czytelnika. Efekty śledztwa nastolatki to szok dla wszystkich i gwóźdź do trumny dla jednej z nich. Zaskoczyło mnie zakończenie. Rozumiem nagłą decyzję siedemnastolatki, ale jestem trochę zła na autorkę, że tylko zasygnalizowała nowy, ciekawy wątek i że nie opisała sytuacji w domu Grantów po sensacyjnych informacjach. Z drugiej strony rozumiem, bo to Sheridan była główną bohaterką i to ona podjęła decyzję o zmianie ścieżki swojego życia. Emocji nie brakuje, a plastyczny język obnaża gnuśność mieszkańców, ukazuje życie na farmie, pokazuje piękno przyrody i bezlitosność pogody.

W życiu jest jednak tak, że trzeba wszystko doprowadzić do końca, bo inaczej niezamknięte sprawy z przeszłości prześladują człowieka aż do śmierci. (s. 501)

Ostatnie lato w Nebrasce to pierwsza powieść Nele Neuhaus dla młodych dorosłych, jakże wciągająca i fascynująca pod wieloma względami. To powieść o życiu nastolatki i jej życiowych wyborach, poszukiwaniu drogi rozwoju, tożsamości i korzeni, miłości i przyjaźni, seksualności, prawdy i sprawiedliwości. A z drugiej strony to powieść o tym, na co narażone są młode i ładne dorastające dziewczyny, do czego prowadzi chora zawiść i zazdrość, hipokryzja i tajemnice, wychowywanie mamisynka i nieroba. Przekonajcie się, jak okrutnym zwierzęciem potrafi być człowiek i kiedy sprawiedliwość wyciąga ręce po swoje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)