Złamana przysięga

Ocena: 5.25 (4 głosów)
Złamana przysięga to piąta część znakomitego cyklu fantasty, Kroniki Pradawnego Mroku. Michelle Paver zabiera młodych czytelników w fascynującą podróż w czasie: do Europy sprzed sześciu tysięcy lat, gdy cały kontynent pokrywała nieprzenikniona puszcza. Minęło już dziewięć miesięcy, odkąd Torak został wykluczony z klanów. Teraz zawsze ma przy sobie toporek, nóż i woreczek z krzesiwem, czyli najpotrzebniejsze rzeczy. Towarzyszy mu wierny Wilk i para kruków. Zaprzyjaźnił się też z Bale?em z klanu

Informacje dodatkowe o Złamana przysięga:

Wydawnictwo: b.d
Data wydania: b.d
Kategoria:
ISBN: 9788374146708
Liczba stron: 328

więcej

Kup książkę Złamana przysięga

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Złamana przysięga - opinie o książce

Opinia 15                  Cykl Kroniki Pradawnego Mroku jest jednym z tych, które rosną wraz z czytelnikiem. Co prawda przeskok nie jest tak duży jak np. w Harrym Potterze, ale wystarcza, by przestać myśleć o postaciach w kategoriach dzieci. Stopniowe rozwijanie się postaci Toraka, Ren i nieco szybsze dorastanie Wilka, sprawiają, że odczuwamy ich obecność jako kilkuletnią więź przyjaźni.                Zawsze intrygowały mnie tatuaże i choć sama żadnego nie mam, to pomysł oznaczeń klanowych okazało się jednym z bardziej działających na wyobraźnię aspektów ówczesnego prawa. Nakłuwanie twarzy w paski, kółka i zygzaki, rysowanie skomplikowanych kształtów na ciałach czarowników czy zaznaczanie pierwszego krwawienia, to niesamowicie oddająca tamtejszy klimat charakteryzacja. Twarz ozdobiona takimi symbolami wygląda zupełnie inaczej. A dla mnie zarówno blizny jak i tego typu tatuaże są symbolem życiowych przejść i doświadczeń, bardzo żałuję, że w obecnym społeczeństwie są oznaką buntu i nie przystają młodym kobietom.   "Z gwiazd wyłonił się cień i Rip wylądował na gałęzi sosny, a jego czarne oczy były wpatrzone w Renn. Pozdrowiła go krakaniem, a on zrobił pętlę w powietrzu i wylądował na jej ramieniu z głośnym trzepotem skrzydeł. Szpony ptaka wbiły się w jej kaftan, sztywne pióra dotknęły policzka. Renn wydała gardłowy dźwięk, a Rip uniósł dziób i w odpowiedzi rozłożył skrzydła."                  Piękno stylu pisarskiego Michelle Paver potrafi powalić czytelnika na kolana, powyżej znajduje się jedynie jego mała próbka. Ale brawa należą się nie tylko mojej ukochanej autorce, w końcu za pewną część tego efektu odpowiada tłumacz - Krzysztof Mazurek. Połączenie ich pracy wywiera na mnie piorunujący efekt i nie ma znaczenia, który raz sięgam po ich tekst.                Oprócz piękna stylu, można znaleźć w nim również sporo wzruszających momentów, takich jak ten, w którym Wilk odkrywa, że Torak nie jest jednym z nich, albo gdy załamany chłopak przysięga pomścić swojego przyjaciela, czy miłość czteronożnego przyjaciela do Ciemnofutrej. Można również znaleźć w niej prawdę o bezcelowości zemsty, kiełkującą, szczenięcą miłość i trudności wieku dorastania.                 Z dumą muszę stwierdzić, że w pewnym momencie pisarka inspiruje się naszym, polskim Parkiem Białowieskim i nawet wspomina o nim w podziękowaniach. Piękno ojczystego kraju zrobiło wrażenie na tej, obecnie już światowej, twórczyni fantasy. W takich momentach czuję ten sam rodzaj satysfakcji, co wtedy, gdy Polska zdobywa pierwsze miejsce w zawodach. A może ze względu na moje dość małe zainteresowanie oglądaniem sportu, w przejawach literackich duma jest nawet większa.                 Każda z części Kronik Pradawnego Mroku zawiera swój własny, odrębny mikroklimat, w pierwszej jest to las, w drugiej morze, w trzeciej zmarzlina lodowa, w czwartej jezioro, a w piątej dominuje motyw głębokiego lasu, czyli puszczy. Z każdym nowo poznanym terenem, przyroda zdaje się odkrywać kolejną kartę swojej niezachwianej perfekcyjności i różnorodności. Warto sięgnąć po ten cykl chociażby po to, żeby zdać sobie z tego sprawę.                    Piąty tom serii jest równie wspaniały, co cztery poprzednie i z pewnością powinno sięgnąć po niego wszyscy czytelnicy wcześniejszych części. Bez najmniejszych obaw - polecam!
Link do opinii
Avatar użytkownika - dunia20002
dunia20002
Przeczytane:2015-09-26, Ocena: 6, Przeczytałam,
Kolejna świetna książka. Bardzo dużo się dzieje. Torak wraz z przyjaciółmi wyrusza w ślad za Thizim :) Polecam.
Link do opinii
Avatar użytkownika - Mamut
Mamut
Przeczytane:2013-07-30, Ocena: 3, Przeczytałam, Mam, ROK 2013 PONAD WYZWANIE,
Przez połowę książki Torak wraz z Renn, Fin-Kedinnem i wilkiem ściga Thazziego. Potem tylko z Renn, aż w końcu przez pewien czas sam, podąża śladem złego czarownika, żeby znów spotkać Renn i wraz z nią doprowadzić tę misję do końca. Thazzi ginie, przyjaciel Wilk znajduje partnerkę, a gdzieś w głebokim lesie żyje jeszcze jedna zła osoba...
Link do opinii
Avatar użytkownika - chabrowacczyteln
chabrowacczyteln
Przeczytane:2014-06-07, Ocena: 6, Przeczytałam,
Inne książki autora
Wędrujący duch
Michelle Paver0
Okładka ksiązki - Wędrujący duch

Druga, po Wilczym bracie, część sześciotomowej sagi Kroniki Pradawnego Mroku, cyklu oryginalnych opowieści fantasy, rozgrywających się sześć tysięcy lat...

Bogowie i wojownicy
Michelle Paver0
Okładka ksiązki - Bogowie i wojownicy

Bohater opowieści, dwunastoletni Hylas, jest Osobnym - wykluczonym ze swojej społeczności. Mało komu ufa, nie cofa się przed kłamstwami i kradzieżą. Ścigają...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Recenzje miesiąca
Paderborn
Remigiusz Mróz
Paderborn
Fałszywa królowa
Mateusz Fogt
Fałszywa królowa
Kolekcjoner
Daniel Silva
Kolekcjoner
Między nami jest Śmierć
Patryk Żelazny
Między nami jest Śmierć
Miłość szyta na miarę
Paulina Wiśniewska
Miłość szyta na miarę
Zagraj ze mną miłość
Robert D. Fijałkowski ;
Zagraj ze mną miłość
Ktoś tak blisko
Wojciech Wolnicki (W. & W. Gregory)
Ktoś tak blisko
Róża Napoleona
Jacobine van den Hoek
Róża Napoleona
Serce nie siwieje
Hanna Bilińska-Stecyszyn ;
Serce nie siwieje
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy