Sherlock Holmes Dolina strachu
Doyle Conan Artur

OSTATNIA POWIEŚĆ O SHERLOCKU Chociaż Dolina strachu to ostatnia z czterech powieści, jakie o Sherlocku Holmesie napisał Arthur Conan Doyle, nie jest to bynajmniej pożegnanie z postacią największego detektywa wszechczasów. Chronologicznie tom ten znajduje się pomiędzy Powrotem Sherlocka Holmesa, a Ostatnim ukłonem, chociaż jednocześnie akcja toczy się przed wydarzeniami znanymi z opowiadania Ostatnia zagadka. To wszystko jednak nie ma większego znaczenia, bowiem Doliny, jak niemal wszystkich pozostałych tekstów z serii da się słuchać samodzielnie i doskonale się przy tym bawić. Pewnego dnia Sherlock otrzymuje tajemniczy list napisany szyfrem. Jego autor jednak nie dał wskazówek co do klucza, chociaż Holmes nie byłby sobą, gdyby nie widział sposobu na poradzenie sobie i z tym problemem. To jednak jedynie wstęp. Kiedy wkrótce przy Baker Street zjawia się inspektor McDonald, który przynosi wieści o zamordowaniu Johna Douglasa, detektyw wie, że czeka go kolejne wielkie wyzwanie. List bowiem wspominał właśnie Douglasa, a na dodatek wszystko wskazuje na to, że w całej sprawie maczał palce nie kto inny, jak profesor Moriarty, największy przeciwnik Sherlocka i przy geniusz zbrodni. Co więcej by rozwikłać zagadkę, trzeba będzie sięgnąć w przeszłość do wydarzeń, jakie rozegrały się w Dolinie Strachu Przyznam, że kiedy sięgnąłem po ten audiobook, nie miałem większego pojęcia co do czasu, w jakim się dzieje. Dlatego też spodziewałem się czegoś w stylu wydarzeń, jakie rozgrywają się w serialowym Sherlocku po śmierci Moriarty'ego, powrót głównego przeciwnika naszego detektywa do akcji, choćby zza grobu. Czy zatem przesłuchanie Doliny strachu było dla mnie rozczarowaniem? Ani odrobinę! Klasyczne przygody Sherlocka Holmesa napisane przez Arthura Conan Doyle'a są czymś znakomitym nawet bez takich rewelacji, a rozrywka, jaką oferują jest nie tylko wysokiej próby, ale przede wszystkim wciąż zaskakuje, zdumiewa i nie wydaje się ani trochę przestarzała. Trudno jest jednak jednoznacznie określić, skąd taka siła tych utworów sprzed wieku. Owszem, jak na czasy w jakich powstały, były odkrywcze i często nowatorsko podchodziły do wielu kwestii technicznych. Ale obecnie kryminalistyczne teorie Doyle'a straciły część racji bytu, a stylistycznie jego teksty nie są niezwykłe. Poza tym często wprowadza deus ex machinę, a wszystkie teksty oparte są na podobnym schemacie. A jednak jest w nich coś wspaniałego! Coś ponadczasowego! I pięknego! Współczesne thrillery i kryminały oparte na tym samym schemacie nie potrafią dorównać tym naiwnym często historiom nawet do pięt i dlatego nie znać ich po prostu nie wypada. Jeśli więc nie macie czasu czytać, audiobook to doskonałe rozwiązanie do zagłębiania się w historię w podróży, na spacerze czy nawet w pracy. Szczególnie, że jak zwykle wykonano go znakomicie, a Janusz Zadura świetnie interpretuje tekst. Warto pod każdym względem, dobra zabawa gwarantowana! Recenzja opublikowana na portalu NTG: https://nietylkogry.pl/post/dolina-strachu/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Warta polecenia jak wszystko co Sherlockiem związane.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Gdy przechodzę "kaca książkowego" i nie wiem jaką książkę zacząć, zawsze sięgam po moją elektroniczną wersję "Księgi wszystkich dokonań SH" :). Te powieści i opowiadanie nigdy mi się nie znudzą. W książce Artura C. Doyle'a pt. "Dolina strachu" jak zawsze z przyjemnością wzięłam udział w pasjonującym śledztwie, a zakończenie było zaskakujące i niespodziewane. W drugiej części historii czytelnik przenosi się zaś w przeszłość, do Doliny strachu nad którą wciąż wiszą czarne chmury...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zacznę od tego, że jestem wielką i bezkrytyczną miłośniczką Sherlocka Holmesa. Zdziwiłam się wielce, ale i ucieszyłam, gdy odkryłam nieznane mi dotąd dzieło sir Artura Conan Doyle'a. Teraz, gdy lektura już za mną żałuję, że nie mogę książce wystawić dwóch ocen - oddzielnie za pierwszą i drugą część. Część pierwsza spełniła wszystkie oczekiwania - była taka, jakie przygody słynnego detektywa być powinny. Nie przeszkadzała mi ani dość prosta fabuła, ani nieskomplikowane postaci, ani specyficzny, trącący myszką sposób narracji, gdyż tego wszystkiego oczekiwałam po książce napisanej ponad sto lat temu. Gorzej z częścią drugą, która jest de facto opowieścią z dzikiego zachodu. Te same wady, które opowieści kryminalnej nadawały specyficzny urok, część drugą czynią dla czytelnika współczesnego dość ciężkostrawną. Sytuację ratuje jednak fakt, że zakończenie opowieści jest zaskakujące (no może nie jest to twist roku, ale zawsze coś). Mimo pewnych zastrzeżeń polecam szczególnie miłośnikom gatunku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie wciąga jak inne historie z tej serii, ale jak zwykle niezłą zabawą jest podążanie za tokiem śledztwa Sherlocka Holmesa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fajna opowieść, z niezłym twistem na koniec - trochę gorzej mi się czytało (przez zastój czytelniczy) ale dałam radę ;) Opowieść wydawała mi się gorsza od pozostałych, które czytałam wcześniej. Czym to spowodowane? Chyba tym, że mało jest Sherlocka w Sherlocku - Dolina Strachu to 2 rozdziały, z czego już w 1 detektyw rozwiązuje zagadkę. 2 rozdiał opisuje przeszłość, która wpłynęła na bieg wydarzeń - to rzeczywiście czytało mi się gorzej. Jednak muszę przyznać że zainteresował mnie temat masonów, może sięgnę po jakąś krótką publikację żeby bliżej zbadać temat

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Moim zdaniem zdecydowanie najlepsza z powieści o Sherlocku. Nie ma nic do zarzucenia! Sprawa niesamowicie wciągająca i z niebywąłymi zwrotami akcji, a jednak pozostawiająca miejsce na domysły czytelnika i pozwalająca prowadzić mu własne dochodzenie podczas zapoznawania się z historiami bohaterów. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sherlock Holmes zawsze jest insirujący. Książka ciekawa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niestety ale tym razem muszę stwierdzić, iż tytuł ten jest gorszy od swojego poprzednika, a to z dwóch powodów. Pierwszy jest taki, iż sama zbrodnia jest miałka i trochę zbyt przeciętna w swojej niezwykłości a niektóre wydarzenia takie jak krwawy ślad kapcia na framudze uznać można za zbyt oczywiste. Drugi powód to ilość miejsca jakie jest poświęcone sprawie i intrydze z nią związaną, (która swoją drogą jest bardzo mało rozbudowana) w stosunku do części drugiej opisującej wydarzenia z przeszłości Douglasa. Ma plus muszę ocenić zakończenie części drugiej ponieważ nastąpiło one trochę inaczej niż przypuszczałem, i dzięki temu spotkało mnie miłe zaskoczenie, oprócz tego muszę też przyznać, że szyfrogram który na samym początku został dostarczony na baker street i tam rozszyfrowany był całkiem udanym wątkiem i widać tutaj inspirację autora twórczością Edgara Allana Poe.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)