Kasztan, tapczan, tralala. Czytam sobie 3
Grzegorz Kasdepke

Autor po raz kolejny sięga po swojego ulubionego bohatera, Kacpra, lubiącego opowiadać swej młodszej siostrze Basi straszne historyjki, które. ,,pełne były długich, szeleszczących wyrazów, których nie sposób nawet powtórzyć". (s. 7) Tym razem dorastający chłopiec opowiada swej siostrzyczce sentymentalną historię o kasztanowych ludkach, które są smutne, gdyż nie mogą odnaleźć swej królowej. Opowiadanie podszyte jest dreszczykiem, ale także ujmuje subtelnym i błyskotliwym dowcipem. Basia słucha z przerażeniem, kuli się ze strachu, ale mimo wszystko lubi słuchać tych strasznych historyjek brata, choć potem według ich mamy zachodzi równanie: ,,Twoje opowieści plus jej wyobraźnia równa się nieprzespana noc!" (s. 25) Ta książeczka to opowieść w opowieści. To obraz relacji rodzinnych, zwłaszcza więzi między rodzeństwem, których miłość ukazywana jest przez różne, czasem skrajne emocje. To też zabawa w ludziki robione z kasztanów i wiedza na temat choroby kasztanowców. Na tym poziomie czytania tekst jest dłuższy i bardziej skomplikowany. Wrażenia dopełniają nastrojowe, czarno-białe rysunki Daniela de Latour. W trakcie czytania dziecko może robić sobie notatki na dodatkowych, specjalnych stronach umieszczonych na końcu książki. Po przeczytaniu otrzymuje on ,,Dyplom sukcesu" z wybraną przez siebie naklejką. Rodzic może sprawdzić stopień zrozumienia treści dzięki pytaniom sprawdzającym umieszczonym na skrzydełku. I jeszcze jedna ważna rzecz - dziecko wzbogaca swoje słownictwo o nowe wyrazy (w tekście zaznaczone są gwiazdką), które umieszczone zostały w ,,Alfabetycznym słowniczku trudniejszych wyrazów" na końcu książeczki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)