Kto nie pyta - ten błądzi
Krzysztof Langer

Konia z rzędem temu, kto jest w stanie powiedzieć, dlaczego sięgnęłam po ten tytuł. Zastanawiam się nad tym do teraz. Tytuł - mówi mało. Opis określiłabym słowem enigmatyczny do kwadratu. Nie potrafiłam jednoznacznie zaklasyfikować tego tytułu do konkretnej kategorii. Recenzja, na którą się natknęłam także nie powiedziała mi zbyt wiele poza słowami zachęty. I wiecie co? Po jej przeczytaniu dalej twierdzę, że nie da się jej zaszufladkować. Ale z całą pewnością mogę stwierdzić, że warto po nią sięgnąć. Ale uwaga! Z równie wielką pewnością: nie jest to książka dla każdego. "Kto nie pyta..." nie jest zwykłym poradnikiem mającym pokrzepić duszę i pokazać palcem, co mamy robić, by odnaleźć prawdziwe szczęście. Na książkę składa się wiele scen z życia Zenobiusza. Całość czyta się niczym dobrze skonstruowaną powieść. I choć książka i tak nie jest zbyt obszerna, poszczególne jej fragmenty można sobie przydzielać zgodnie z nastrojem. Są to bowiem króciutkie teksty, które bardziej dają pretekst do przemyśleń, niż pokazują co, jak, gdzie, dlaczego i po co? Na 162 stronach znajdziemy przekrój całego życia Zenobiusza. Jego autorytetem, celem wszystkim nasuwających się pytań, jest własny ojciec, ucieleśniający wszelką wiedzę świata. Myślę, że prawie każdy maluch - przynajmniej do pewnego etapu - tworzy taką relację z jednym z rodziców. Chłopiec (a później mężczyzna) stawia sobie (i bliskim) pytania i poszukuje odpowiedzi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)