Zimowy ogród
Kristin Hannah

„Zimowy ogród” Kristin Hannah od razu skojarzył mi się z Leningradem (dzisiejszym Sankt Petersburgiem) i jego Pałacem Zimowym zbudowanym przez carycę Elżbietę. I rzeczywiście wydarzenia opisane w powieści są ściśle powiązane z tym pięknym rosyjskim miastem zwanym przez turystów Wenecją Północy. Natomiast fabuła książki nawiązuje do bajek rosyjskich, najczęściej smutnych i przejmujących, ale kryjących w sobie niepowtarzalną magię i wyjątkowy klimat.
„Zimowy ogród” Kristin Hannah to powieść o rodzinie, która nosi piętno tragicznej przeszłości. Siostry Nina i Meredith dorastały u boku zimnej i obojętnej matki Anji, która nie okazywała córkom żadnych ciepłych uczuć oraz kochającego, czułego ojca Evana, który starał się rekompensować dziewczynkom wszystko to, czego nie otrzymywały od matki. To Evan był prawdziwym filarem rodziny, pomostem pomiędzy dziećmi, a żoną. Tylko dzięki niemu stosunki panujące w domu były do zaakceptowania przez wszystkich domowników. Mężczyzna zdawał sobie jednak sprawę, że po jego śmierci nad rodziną zawisną ciemne chmury. Żona nie poradzi sobie z demonami, które męczą ją przez całe życie, a dorosłe córki nie będą potrafiły zrozumieć i zaakceptować zachowania matki. Dlatego wymógł na Anji, aby opowiedziała córkom od lat niedokończoną bajkę o biednej dziewczynie i księciu, którą dziewczyny pamiętały z dzieciństwa i której nigdy nie poznały do końca. Chciał także, aby córki domagały się zakończenia tej historii, która miała być uzdrowieniem dla ich zranionych serc.
I tak popłynęła z ust osiemdziesięciojednoletniej Anji wzruszająca i piękna bajka o dziewczynie i księciu, która przekształciła się w prawdziwą opowieść o życiu, miłości, wojnie, bólu, głodzie i śmierci. A uczestniczką tych wydarzeń była Wiera, która przeżyła oblężenie Leningradu w czasie II wojny światowej. Przez dwa i pół roku (od 8 września 1941 do 27 stycznia 1944 roku) miasto było odcięte od reszty świata, ostrzeliwane, bombardowane i równane z ziemią. Wojenna nawałnica pochłonęła około 1,5 miliona ofiar – mieszkańców miasta, którzy ginęli od bomb, wystrzałów, pracy, nędzy i głodu. Ta przejmująca i tragiczna historia zmieniła na zawsze życie Anji, ale wyjawienie jej córkom pozwoliło wreszcie oczyścić duszę, pogodzić się z przeszłością, zrozumieć i spojrzeć z nadzieją w przyszłość.
Dawno nie czytałam tak pięknej i wzruszającej opowieści opartej na tragicznej prawdzie sprzed lat. Sama fabuła jest bardzo interesująca, a stopniowanie napięcia poprzez kolejne fragmenty niedokończonej „bajki” wzbudza niecierpliwość i podnosi emocje. Autorka zastosowała popularny w powieściach obyczajowych model, gdzie współczesną płaszczyznę wydarzeń przenikają wspomnienia z przeszłości. I nie byłoby w tym nic niezwykłego, gdyby nie fakt, że Pani Hannah posłużyła się motywem bajki rosyjskiej, która kojarzy mi się z wczesnym dzieciństwem, pięknymi ilustracjami i mądrymi, przejmującymi opowieściami chwytającymi za serce i wzruszającymi do łez. Nie trudno się domyślić, że w tym wypadku przeszłość bierze górę nad teraźniejszością, ale obecne wydarzenia tylko nieznacznie ustępują „bajce”, która posiada niezwykłą moc uzdrawiania zranionych uczuć.
Jeśli nie czytaliście jeszcze książek pani Kristin Hannah, to na pierwsze spotkanie wybierzcie właśnie „Zimowy ogród”, a na pewno z radością sięgniecie po kolejne powieści autorki. Polecam serdecznie. Emocje gwarantowane.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cóż to jest za historia! Wzruszająca, wstrząsająca i wciągająca od pierwszych stron.Wzięłam z biblioteki nie czytając nawet opisu, spodobała mi się okładka i spodziewałam się babskiego, lekkiego czytadła. Nic z tego! Mamy tu współczesną opowieść i wspomnienia z czasów oblężenia Leningradu. Straszne wspomnienia, nie chce się wierzyć, że takie rzeczy działy się w XX wieku... To historia przede wszystkim o miłości, ale też o wojnie, o głodzie, strachu i odebranym dzieciństwie. I o tym jak to wszystko wpływa na człowieka i jego dalsze życie. Jest też miejsce na sztukę - poezję i teatr. O dziwo, w czasie wojny znajduje się miejsce także dla sztuki... Ale jakim kosztem? Za samo czytanie wierszy można było stracić życie. A bycie poetą, jak jeden z bohaterów? Polecam gorąco! Znakomita powieść!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Meredith i Nina dorastały przekonane o tym, że matka ich nie kocha, była wobec nich obojętna i zimna. Meredith przejęła rodzinną firmę i dowodzi nią precyzyjnie i z zaangażowaniem, jednocześnie zapominając o sobie i o tym, co jej sprawia satysfakcję, jej małżeństwo przechodzi kryzys i nie potrafi sobie z tym poradzić. Nina jest wolnym duchem, niezależna, podróżuje po całym świecie, spełniając się jako fotoreporterka. Na łożu śmierci ojciec wymusza na córkach by wysłuchały bajki opowiadanej przez żonę. Kobiety wyruszają w przeszłość, której akcja toczy się w Leningradzie w latach 30. XX wieku. Poruszająca bajka o młodej dziewczynie zakochanej w księciu okazuje się być historią życia ich matki i pozwala zrozumieć, dlaczego przez całe życie odpychała od siebie córki. Na początku książka trochę mnie nudziła, ale fragmenty opisujące przeszłość napisane są fenomenalnie, można poczuć klimat tamtych wydarzeń i rozterki Wiery. Przedstawienie wydarzeń w postaci bajki jest nietuzinkowe, a dzięki temu zabiegowi książkę pochłania się z zapartym tchem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jeśli podobał się komuś "Jeździec miedziany" - ta książka także przypadnie mu do serca. Nie jest to lekka lektura dla pań... To piękna i tragiczna historia sięgająca II Wojny Światowej i oblężenia Leningradu. To historia, która pokazuje, że przeszłość głównej bohaterki odciska się piętnem na jej rodzinie nawet kilkadziesiąt lat po wojnie... Przeżyła piekło, ale żyła w nim nadal... To tragiczna historia, ale jej zakończenie daje nadzieję... Poznajcie je koniecznie...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Poruszająca historia rodzinna potrafiącą momentami wzruszyć z nieoczekiwanym zakończeniem. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie wiem co napisać. ostatnie rozdziały wycisnęły dużo łez. często zastanawiałam się co bym zrobiła jako matka, będąc na miejscu główniej bohaterki. 

książka, która zostanie na długo w głowie i sercu. 

 

Piękna opowieść o sile kobiet, o miłości, o przebaczeniu, o ranach, które nosimy. 

 

Wciągająca dzięki stopnioowemu poznaniu sekretu głownej bohaterki. Nic nie było takie jakie się wydawało. 

 

Polecam. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kristin Hannah @kristinhannahauthor zno?w to zrobiła.Oczarowała nie tylko moje serce,ale i dusze?.
Historia opisana w ZIMOWYCH OGRODZIE juz? od pierwszych stron rozwaliła mnie na łopatki.Ma ona w sobie tyle niepowtrzalnego uroku co i melancholii jednoczes?nie.
.
Cudowna powies?c? ła?cza?ca w sobie bolesna? teraz?niejszos?c? z tajemnicza? przeszłos?cia?.Opowies?c? o dwo?ch siostrach i ich matce,kto?ra mnie ogromnie poruszyła.Zanurzaja?c sie? w ta? historie? czułam sie? troche?,jak w niesamowicie pie?knej,choc? smutnej bajce.Autorka w bardzo obrazowy i plastyczny sposo?b przedstawia rozgrywaja?ca sie? tu fabułe?,od kto?rej nie sposo?b sie? oderwac?.Wzruszenie ro?wniez? jest tutaj gwarantowane.
.
Rodzina,to słowo niesie ze soba? wiele znaczen?.Czasem,zamiast scalac? te wyja?tkowe wie?zi,staje sie? ona przyczyna? wielkiego strapienia.Dwie siostry,choc? powinny byc? sobie bliskie,to jednak pozostaja? wobec siebie praktycznie obce.A wszystko to przez brak miłos?ci i wielka? ozie?błos?c? matki.Tylko ojciec jakos? sklejał je wszystkie razem.Ale kiedy nagle nadchodzi jego niespodziewany koniec,tuz? przed s?miercia? pragnie,by trzy najwaz?niejsze kobiety w jego z?yciu zbliz?yły sie? do siebie.Prosi wie?c z?one?,aby dokon?czyła opowiadac? co?rkom dawno temu rozpocze?ta bajke?.Siostry doskonale znaja? pocza?tek tej historii,lecz pozostaje w niej jeszcze wiele nieodkrytych wa?tko?w.Na jaw wychodza? sekrety,kto?re zmienia? wszystko w tej rodzinie.A wie?c,dawno temu,w mroz?nym Leningradzie podczas drugiej wojny s?wiatowej ...
.
ZIMOWY OGRO?D to powies?c? niezwykła,przepełniona wieloma emocjami i obrazami.Autorka w wyja?tkowy sposo?b ła?czy skomplikowane relacje rodzinne z trudnymi wydarzeniami historycznymi.Ja jestem oczarowana nie tylko sama? fabuła?,ale takz?e jej magicznym klimatem.Od pierwszej strony dałam sie? porwac? magii tej opowies?ci.Poruszyła ona moja? wraz?liwa? nature?.Historia,krto?ra przedstawia ro?z?ne oblicza miłos?c?i.Z pewnos?cia? na długo ja? zapamie?tam.
.
@wydawnictwo_swiatksiazki
9/10?
https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kristin Hannah skradła moje serce kolejną powieścią. Jestem ogromnie wdzięczna losowi, że tak mną pokierował, iż wśród tylu książek i wśród tylu autorów, to akurat po tej pisarki książkę sięgnęłam i zapragnęłam poznawać inne historie przez nią napisane. Gdybym tylko mieszkała w Polsce, od razu po przeczytaniu "Zimowego ogrodu" poleciałabym do księgarni i kupiłabym kolejną powieść autorki. A tymczasem muszę sobie (nie)cierpliwie czekać.
"Ogród zimowy", to idealny tytuł dla tej lektury. Jej wnętrze idealnie go przedstawia i to nie tylko dlatego, że taki ogród jest w nim przedstawiony. Niektórzy bohaterowie taki ogród noszą w sobie, są niczym zimny sopel, który w każdej chwili może się rozkruszyć. Jest również opis mroźnego Leningradu podczas zimnej wojny. I choć zdawałoby się, że podczas pochłaniania tej lektury, czytelnik również poczuje chłód, to tak jednak się nie dzieje. Bynajmniej ja wciąż byłam rozgrzana od nadmiaru emocji, które się we mnie kłębiły. 
Czasy drugiej wojny światowej zawsze będą szokować i choćbym przeczytała setki książek na jej temat, nigdy nie uodpornię się na cierpienie ludzi, którzy ją przeżyli. 
W powieści przedstawiony jest obraz wielu bohaterów. Swą uwagę skupiłam na wszystkim i na wszystkich, gdyż dosłownie całość mnie pochłonęła. Nie będę się tu rozdrabniać, gdyż musiałabym napisać tyle swoich przemyśleń, zachwytów i wzruszeń, że pół dnia by mi na to nie wystarczyło. Napiszę zatem krótko: polecam tę powieść, a sama jeszcze kiedyś do niej wrócę, jak do każdej książki napisanej przez Kristin Hannah.

biblioteczkamoni.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rewelacyjna powieść!!!

Świetna zarówno fabuła jak i sposób opisu! Świetnie się czytało a jednocześnie pozostawia po sobie ślad do przemyśleń nad własnymi relacjami zarowno z rodzicami jak i z dziećmi...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)